Βρέθηκα πάλι σε τοπία που είχα χάσει
σε χρόνια ανέμελα που τα ‘χα πια ξεχάσει
εκεί στη θάλασσα με τα ψιλά κοχύλια
ρακή, τραγούδια κάτω απ’ τ’ άστρα και σταφύλια.
Βρέθηκα πάλι εκεί που μ’ είχαν παρατήσει
σε βράχια άγρια που τα ‘τρωγε το κύμα
σχήματα εξαίσια βαμμένα από το αντήλιο
έπνιγε η θάλασσα τον κουρασμένο ήλιο.
Εκεί η αγάπη παραπάτησε κι εχάθη
το καλοκαίρι εκείνο με τα τόσα λάθη
το καλοκαίρι με τα καστανά σου μάτια
που έκαναν την καρδιά μου χίλια δυο κομμάτια.
Βρέθηκα πάλι, όνειρο ήτανε ή αλήθεια
βαθιά κρυμμένα στοιχειωμένα παραμύθια
εκεί που χόρευες σαν μίσχος από φύκι
και στα μαλλιά σου μπερδεμένο ένα αρμυρίκι.
Εκεί που φύτρωναν φραγκοσυκιές και βάτα
και τα κοχύλια για στολίδια είχες και πιάτα
μέσα τους σάλευε η πρώτη μου αγάπη
η πιο γλυκιά, η πιο πικρή, πικρή απάτη.
