Ξέρω ένα γέρο τρελό, τσάντα κρατάει.
Η πόλη τοπίο θολό, μα αυτός προσπερνάει.
Περνά τα φανάρια ανοιχτά, δε σταματάει.
Σκουπίδια μαζεύει συχνά, κανείς δε ρωτάει.
Μήπως πεινάει.
Μα ο γέρος μιλάει δυνατά, γελάει και κλαίει
Πως είμαστε όλοι σκατά, αλήθεια μας λέει
Πολέμησε, λέει, στα βουνά, και κάπου στην Κρήτη
“Φύγε, αλήτη! Φύγε, ρε αλήτη!”
Μα ο γέρος δεν πάει πουθενά, λέει ένα “όχι”
Και περνά, και περνά…
Ο γέρος με πιάνει σφιχτά, τον λένε Δημήτρη
Με ρώτησε αν έχω λεφτά, κι αν έχω σπίτι
Κοιτάζω αν έχω ψιλά, το χέρι μου πιάνει
Μου λέει μόνο πως με ρωτά, μήπως πεθάνει
Ξανά, ξανά…
Ο γέρος μιλάει δυνατά, φωνάζει και λέει
Που πήγανε όλα σκατά, δεν ξέρει τι φταίει
Πολέμησε για τα παιδιά και για ένα σπίτι
Τον λένε αλήτη, “φύγε ρε αλήτη”
Μα ο γέρος γυρνά, τους γελά
Βγάζει ένα όπλο
Και περνά στο μετά…
