Από πείσμα θα υπάρχω / ΣΤΙΧΟΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ
Καλλιτέχνης | Βαρδής Αντώνης, Τερζής Πασχάλης, Κατσιμίχας Πάνος |
Album | Θα ζωγραφίσω τη ζωή μου με μπογιές |
Έτος | 2012 |
Στιχουργός | Γιαννόπουλος Βασίλης |
Συνθέτης | Βαρδής Αντώνης |
Είδος μουσικής | |
Θεματολογία |
Δεν μπορώ να μην έχω φίλε που να πάω
Δεν μπορώ, με σκοτώνει ότι αγαπάω
Δεν μπορώ, να πληρώνω και ας μην έφταιξα εγω
Δεν μπορώ, σ’ ενα ψέμα φίλε να ελπίζω
Δεν μπορώ, τη ζωή μου να τη χαραμίζω
Δεν μπορώ να ματώνω κάθε ώρα και λεπτό
Είναι κάτι βράδια που δεν έχουν τελειωμό
Νιώθω ένα κόμπο στο λαιμό.
Μείνανε τα χρόνια μας με χέρια αδειανά
Οι δρόμοι δε μας βγάζουν πουθενά...
Παγωνιά, όποιο σώμα κι αν αγγίζω παγωνιά
Παγωνιά όποιο βλέμμα αντικρίζω παγωνιά
Πως τελειώσαν όλα τώρα, να πιστέψω δεν μπορώ
Και σ’ αυτούς που με ξεγράψαν, έχω κάτι να τους πω
Από πείσμα θα υπάρχω και απ’ τις στάχτες μου θα ξαναγεννηθώ...
Δεν μπορώ σ’ ένα σπίτι άδειο να γυρίζω
Δεν μπορώ, για παλιές αγάπες να δακρύζω
Δεν μπορώ, να ματώνω κάθε ώρα και λεπτό
Είναι κάτι βράδια που δεν έχουν τελειωμό
Νιώθω ένα κόμπο στο λαιμό.
Μείνανε τα χρόνια μας με χέρια αδειανά
Οι δρόμοι δε μας βγάζουν πουθενά...
Παγωνιά, όποιο σώμα κι αν αγγίζω παγωνιά
Παγωνιά όποιο βλέμμα αντικρίζω παγωνιά
Πως τελειώσαν όλα τώρα, να πιστέψω δεν μπορώ
Και σ’ αυτούς που με ξεγράψαν, έχω κάτι να τους πω
Από πείσμα θα υπάρχω και απ’ τις στάχτες μου θα ξαναγεννηθώ..
Είναι κάτι βράδια που δεν έχουν τελειωμό
Νιώθω ένα κόμπο στο λαιμό.
Μείνανε τα χρόνια μας με χέρια αδειανά
Οι δρόμοι δε μας βγάζουν πουθενά...
Δεν μπορώ, με σκοτώνει ότι αγαπάω
Δεν μπορώ, να πληρώνω και ας μην έφταιξα εγω
Δεν μπορώ, σ’ ενα ψέμα φίλε να ελπίζω
Δεν μπορώ, τη ζωή μου να τη χαραμίζω
Δεν μπορώ να ματώνω κάθε ώρα και λεπτό
Είναι κάτι βράδια που δεν έχουν τελειωμό
Νιώθω ένα κόμπο στο λαιμό.
Μείνανε τα χρόνια μας με χέρια αδειανά
Οι δρόμοι δε μας βγάζουν πουθενά...
Παγωνιά, όποιο σώμα κι αν αγγίζω παγωνιά
Παγωνιά όποιο βλέμμα αντικρίζω παγωνιά
Πως τελειώσαν όλα τώρα, να πιστέψω δεν μπορώ
Και σ’ αυτούς που με ξεγράψαν, έχω κάτι να τους πω
Από πείσμα θα υπάρχω και απ’ τις στάχτες μου θα ξαναγεννηθώ...
Δεν μπορώ σ’ ένα σπίτι άδειο να γυρίζω
Δεν μπορώ, για παλιές αγάπες να δακρύζω
Δεν μπορώ, να ματώνω κάθε ώρα και λεπτό
Είναι κάτι βράδια που δεν έχουν τελειωμό
Νιώθω ένα κόμπο στο λαιμό.
Μείνανε τα χρόνια μας με χέρια αδειανά
Οι δρόμοι δε μας βγάζουν πουθενά...
Παγωνιά, όποιο σώμα κι αν αγγίζω παγωνιά
Παγωνιά όποιο βλέμμα αντικρίζω παγωνιά
Πως τελειώσαν όλα τώρα, να πιστέψω δεν μπορώ
Και σ’ αυτούς που με ξεγράψαν, έχω κάτι να τους πω
Από πείσμα θα υπάρχω και απ’ τις στάχτες μου θα ξαναγεννηθώ..
Είναι κάτι βράδια που δεν έχουν τελειωμό
Νιώθω ένα κόμπο στο λαιμό.
Μείνανε τα χρόνια μας με χέρια αδειανά
Οι δρόμοι δε μας βγάζουν πουθενά...
ΕΝΟΤΗΤΕΣ |
|
---|---|
Επιλέξτε τρόπο προβολής | |
Τίτλος Τραγουδιού | |
Album | Καλλιτέχνης |
Είδος Μουσικής | Στιχουργός |
Θεματολογία | Συνθέτης |
TOP 30 ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ |
---|
|