Είκοσι κορίτσια πριν να γεννηθώ εγώ
ο πατέρας μου ήθελε ένα γιο
Δωμάτιο είχα χωριστό
αμάξι στα δέκα οκτώ μου
τις νύχτες όνειρα μετρούσα
που κάποιος άγνωστος θεός
μου τα ‘σβηνε πρωί
όταν ξυπνούσα
Είκοσι ξενύχτια κι είπα:
«άλλο δεν μπορώ»
Ο πατέρας ξέγραψε το γιο
Ακατάλληλος
στο λεωφορείο της ζωής ούτε μια θέση
μπροστά μου θέα ο γκρεμός
μα εγώ σκαρφάλωσα στο φως
Ακατάλληλος
Ακατάλληλος
Είκοσι παιχνίδια, πως να τα χαρώ εγώ
ήξερα από πριν τον αριθμό
Λουλούδι είχα πλαστικό
το άρωμα είχα στο παλτό μου
στις τσέπες δάκρυα ξεχνούσα
που κάποιος άγνωστος θεός
μου τα ’κανε φωτιά
όταν κοιτούσα
Είκοσι ταξίδια, ένα λεπτό πριν κοιμηθώ
γυρίζουν πριν καλά σ’ ονειρευτώ
Ακατάλληλος
στο λεωφορείο της ζωής ούτε μια θέση
μπροστά μου θέα ο γκρεμός
μα εγώ σκαρφάλωσα στο φως
