Νύχτα σκληρή
βουλιάζω στη σιωπή
και ψάχνω επαφή
Σ’ αυτό το τελευταίο μας φιλί
έκλαψα πολύ
φώναζα “γιατί, γιατί,
να φτάνει πάντα αυτή η στιγμή;”
Και ξαφνικά μου λες
πως τελειώσαμε
δακρυσμένη με κοιτάς
όμως μην ξεχνάς μ’ αγαπάς
Που θα πας;
Ποιο φεγγάρι θα κοιτάς;
Πως θ’ αντέξεις πες μου τώρα μακριά μου
έξω από την αγκαλιά μου;
Που θα πας;
Ποιο αστέρι κυνηγάς;
Πως θ’ αντέξεις τώρα μόνη στο σκοτάδι;
Πες μου τι θα κάνεις, που θα πας
(πες μου τι θα κάνεις, που θα πας
πες που θα πας
πες πού θα πας)
Νύχτα φωτιά
που καίει την καρδιά
κι ο χρόνος σταματά
Σ’ αυτό το τελευταίο μας φιλί
πόνεσα πολύ
δεν ξέρω τι ζητάς
τι περνάς
κι όσα ζήσαμε σκορπάς
Ξαφνικά μου λες
πως τελειώσαμε
δακρυσμένη με κοιτάς
όμως μην ξεχνάς: μ’ αγαπάς
Που θα πας;
Ποιο φεγγάρι θα κοιτάς;
Πως θ’ αντέξεις πες μου τώρα μακριά μου
έξω από την αγκαλιά μου;
Που θα πας;
Ποιο αστέρι κυνηγάς;
Πως θ’ αντέξεις τώρα μόνη στο σκοτάδι;
Πες μου τι θα κάνεις, που θα πας
Τόσες νύχτες τόσα βράδια
τόσα λόγια τρυφερά
Μια ζωή, μια ζωή μαζί
τώρα απλά κλείνεις την πόρτα και μ’ αφήνεις στη σιωπή
πως αντέχεις σε ρωτάω
