Είναι φορές,
που θέλω να σε πάρω αγκαλιά να σε κρατήσω,
μέσα στα χέρια μου σφιχτά,
μόνο με λόγια τρυφερά να σου μιλήσω,
είναι φορές,
που θέλω τόσο ήρεμα κι απλά έτσι να ζήσω,
χωρίς εμπόδια βουνά,
μόνο με φώτα χαμηλά να σ’ αγαπήσω.
Μα είναι κάποιες άλλες φορές,
που κάτι μου συμβαίνει,
άγρια τρέλα μου θολώνει το μυαλό,
να καταστρέψω, θέλω, ό,τι αγαπώ
κι ας καταστρέφομαι πρώτη εγώ.
Εγώ, η δικιά σου αγαπημένη,
στο διχασμένο μου κορμί φυλακισμένη,
εγώ κι ο άλλος μου εαυτός,
που με χτυπάει σαν αμείλικτος εχθρός,
και με τρομάζει, με αλλάζει, με κομματιάζει.
εγώ, η δικιά σου αγαπημένη,
στο διχασμένο μου κορμί φυλακισμένη.
Είναι στιγμές,
που θέλω σ’ ένα όνειρο να ζω μικρές αξίες
σου λέω πόσο σ’ αγαπώ,
και νιώθω άνθρωπος κι εγώ μ’ ευαισθησίες,
Μα είναι κάποιες άλλες φορές,
που κάτι μου συμβαίνει,
άγρια τρέλα μου θολώνει το μυαλό,
να καταστρέψω, θέλω, ό,τι αγαπώ
κι ας καταστρέφομαι πρώτη εγώ.
Εγώ, η δικιά σου αγαπημένη,
στο διχασμένο μου κορμί φυλακισμένη,
εγώ κι ο άλλος μου εαυτός,
που με χτυπάει σαν αμείλικτος εχθρός,
και με τρομάζει, με αλλάζει, με κομματιάζει.
εγώ, η δικιά σου αγαπημένη,
στο διχασμένο μου κορμί φυλακισμένη.
