Σβηστά τα φώτα, νεκρή η πλατεία
άδειες καρέκλες στα καφενεία
Διαβάτες λίγοι μοναχικοί
Να ξημερώσει πόσο αργεί
Τώρα ο τοίχος έχει ξεβάψει
Το σ’ αγαπώ σου πια δεν υπάρχει
Χάθηκε τ’ όνειρο μες στη βροχή
Δε θα το μάθεις, ήσουν εσύ
Κλεισμένες αναμνήσεις σ’ αδιέξοδο
Γυρίζω κυκλικά στον ίδιο δρόμο
Μαζεύω τα κομμάτια μου στην έξοδο
γιατί σου είπα σ’ αγαπώ σε λάθος χρόνο
Μαζεύω τα κομμάτια μου στην έξοδο
γιατί σου είπα σ’ αγαπώ σε λάθος χρόνο
Σβηστά τα φώτα, νεκρή η πλατεία
άδειες καρέκλες στα καφενεία
Θολά τα τζάμια κι αυτή η βροχή
να σταματήσει πόσο αργεί
Μες στα σκοτάδια ψάχνω και πάλι
μες στην πλατεία στο σιντριβάνι
να βρω τα κέρματα και τις ευχές
κι ό,τι ζητούσες στις προσευχές
Κλεισμένες αναμνήσεις σ’ αδιέξοδο
Γυρίζω κυκλικά στον ίδιο δρόμο
Μαζεύω τα κομμάτια μου στην έξοδο
γιατί σου είπα σ’ αγαπώ σε λάθος χρόνο
Μαζεύω τα κομμάτια μου στην έξοδο
γιατί σου είπα σ’ αγαπώ σε λάθος χρόνο
