Ήπια το πιοτό
Θα πιω και το γυαλί
Να μπει μες στην καρδιά μου
Να την κόψει γιατί
Ήμουνα εγώ
ευαίσθητος πολύ
Μ’ αυτό ποτέ δεν το ’λαβες υπόψιν εσύ
Τα χαράματα που σβήνουν
Τ’ αστεράκια τα χρυσά
Αχ τα νιάτα μου θα μείναν
Μες στου δρόμου τα μισά
Ήπια το πιοτό
το πιο φαρμακερό
Γουλιά γουλιά ρουφώ
την προδοσία σου αυτή
Κλαίω κι απορώ
Πως το ’κανες αυτό
Σε μένα που ’χω τόση ευαισθησία εσύ
Τα χαράματα που σβήνουν
Τ’ αστεράκια τα χρυσά
Αχ τα νιάτα μου θα μείναν
Μες στου δρόμου τα μισά
