Μικρό κορίτσι έφυγες μια μέρα απ’ το χωριό σου
δέκα χιλιάδες όνειρα, δε θα ξαναγυρίσεις
Θα είσαι η αρχόντισσα στον τόπο το δικό σου
σ’ όσους σε πίκραναν πολύ δε θα ξαναμιλήσεις
Έλενα, πώς τα περνάς
μες στην ψυχή μου βόλτες γυρνάς
Έλενα, πώς τα περνάς
μες στην ψυχή μου βόλτες γυρνάς
Την πόλη την εγνώρισες χειμώνα, καλοκαίρια
πολλοί που σε αγάπησαν μονάχα για μια ώρα
Τους έδινες λίγο στοργή, σου άπλωναν μαχαίρια
πόσες φορές δε σκέφτηκες “τι θ’ απογίνω τώρα”
Έλενα, πώς τα περνάς
μες στην ψυχή μου βόλτες γυρνάς
Έλενα, πώς τα περνάς
μες στην ψυχή μου βόλτες γυρνάς
Πόσες φορές δεν άνοιξες με τρέλλα την καρδιά σου
σε κάποιον που σε πλάνεψε με λόγια απελπισμένα
σε κάποιον που ήθελε απλά να κλέψει τη ματιά σου
δώρο για τη γυναίκα του και όλα ξεχασμένα
Έλενα, πώς τα περνάς
μες στην ψυχή μου βόλτες γυρνάς
Έλενα, πώς τα περνάς
μες στην ψυχή μου βόλτες γυρνάς
Έλενα, πώς τα περνάς
μες στην ψυχή μου βόλτες γυρνάς
Έλενα, πώς τα περνάς
μες στην ψυχή μου βόλτες γυρνάς
