Κοίτα να δεις,
στάλες βροχής
Σαν τις αγάπες κι ο καιρός, χαλάει απότομα.
Λόγω τιμής,
πριν να το πεις
Να `χα μπροστά μου το αντίο, να το σκότωνα.
Κοίτα να δεις,
που εσύ μπορείς
Κι εγώ δεν λέω να ξεκολλήσω και παιδεύομαι.
Λόγω σιωπής,
με συγχωρείς
Μα μου `χες πει τα ξαναλέμε και μπερδεύομαι.
Χάραμα κι ανάθεμα
Αν θα ξημερωθώ…
Τίποτα δεν έμεινε, όρθιο να το σπάσω…
Τίποτα δεν έμεινε, όρθιο να πιαστώ
Δύσκολα θα μ’ άφηνες και έμεινα στον άσσο…
Άσε με, στον πόνο μου να εξαφανιστώ.
Κοίτα να δεις,
ίχνος ντροπής
Έξω απ’ το σπίτι σου να τριγυρνάω μόνιμα.
Ή μέχρι αργά,
σε μια γωνιά
Να περιμένω ένα ρημάδι τηλεφώνημα.
Λόγω πληγής,
μην απορείς
Αν η καρδιά μου ίσα ίσα που ακούγεται.
Μα λέει πολλά,
δεν πάω καλά
Να την αποτελειώσω απόψε, έτσι μου `ρχεται.
