Πέφτει μια παράξενη βροχή
πάνω στα παράθυρα της νύχτας
ποια συννεφιασμένη εποχή
ξενυχτάει στο φως μιας καληνύχτας
δε σου πάει ζωή στην ξαστεριά
δε σου παν τα κίτρινα φεγγάρια
πως να φτάσουν για παρηγοριά
τέτοιας ερημιάς τα συναξάρια
Σώμα υποταγής φόβος
είναι της φυγής φόβος
μη μ’ ακολουθείς
μια για την καρδιά φόβος
δυο για την ψευτιά φόβος
τρεις θα μ’ αρνηθείς
Πέφτει ένα σκοτάδι από σιωπές
γύρω γύρω και στη μέση λύπη
όλες η πληγές είν’ ανοιχτές
και ο γιατρός του κόσμου, απόψε λείπει
Τέτοιες ώρες στη γωνιά του νου
μόλις χαμηλώσει η περηφάνια
βγαίνουν τα μαχαίρια του καημού
και της μοναξιάς τα γιαταγάνια
Σώμα υποταγής φόβος
είναι της φυγής φόβος
μη μ’ ακολουθείς
μια για την καρδιά φόβος
δυο για την ψευτιά φόβος
τρεις θα μ’ αρνηθείς
