Στο σπίτι μέσα είμαι κλεισμένος
σε άδειες σκέψεις είμαι βυθισμένος
να ζω μπροστά μου το ίδιο έργο σε επανάληψη
Το φως μου είναι αναμμένο
κάθομαι μόνος και σε περιμένω
μα οι νύχτες γράφουν στην αγκαλιά μου εγκατάλειψη
Πονάω γύρνα πίσω πάλι
Ξεσπάω ζω σε μαύρο χάλι
Πώς μπορείς και με πετάς
φεύγεις και με παρατάς
τόσο γρήγορα ξεχνάς δε μ’αγαπάς
Κι όλα πάλι απ’την αρχή
βλέπω στο άδειο μου κορμί
μια λέξη να ’χει χαραχτεί
εγκατάλειψη
Η ώρα έχει πια περάσει
κι εσύ δεν ήρθες μ’έχεις ξεπεράσει
και η καρδιά μου να έχει πέσει σε κατάθλιψη
Πονάω γύρνα πίσω πάλι
Ξεσπάω ζω σε μαύρο χάλι
Πώς μπορείς και με πετάς
φεύγεις και με παρατάς
τόσο γρήγορα ξεχνάς δε μ’αγαπάς
Κι όλα πάλι απ’την αρχή
βλέπω στο άδειο μου κορμί
μια λέξη να ’χει χαραχτεί
εγκατάλειψη
