Μια φορά θυμάμαι ήταν μια Χώρα
καλή της ώρα
που την κατοικούσαν κάποιοι που δε ζούσαν
καλή τους ώρα
Σιωπηλοί σαν πεθαμένοι
και σαν πρώτα ανδρειωμένοι
δεν μιλούσαν
Ες αύριον τα ψέματα
κι οι αναμνήσεις αίματα
Μια φορά θυμάμαι που ζούσα σε μια Χώρα
κακή της ώρα
πάνω στα μπαλκόνια χορτασμένα όρνια
κακή τους ώρα
Μας φορτώσαν με τα χρόνια
σαν τα ζώα στα βαγόνια
και γελούσαν
Ες αύριον τα ψέματα
κι οι αναμνήσεις αίματα
