Μες στα λιμάνια μπήκανε του ήλιου τα καράβια
και βρήκαν τ’ άστρα φύλακες και φάρο το φεγγάρι.
Τα μάτια είχες μάτια μου από την πίκρα άδεια
γιατί δεν το ‘γραψε κανείς το γράμμα που ‘χες πάρει.
Τις λέξεις μου τις έχασα χαράματα στο δρόμο
σε μια στροφή τα γράμματα τα πήρε μια βροχή
και τα φιλιά, π’ αστράφτανε στα χείλη απ’ τον πόνo,
γίναν πανιά και άλμπουρα χωρίς επιστροφή.
Μες τα λιμάνια φτάσανε καράβια από τ’ αστέρια
Περάσανε τη θάλασσα, τους δρόμους τ’ ουρανού.
Σε φέρανε κι εσένανε και τα βαθιά σου μάτια,
που είχανε στα βλέφαρα τη μνήμη του καπνού.
Τις λέξεις μου τις έχασα χαράματα στο δρόμο
σε μια στροφή τα γράμματα τα πήρε μια βροχή
και τα φιλιά, που αστράφτανε στα χείλη απ’ τον πόνo,
γίναν πανιά και άλμπουρα χωρίς επιστροφή.
