Παράπονα με πήρανε
και κλαίω απελπισμένα
στάσου πόνε στάσου
είμαι εδώ μπροστά σου
μην τα βάζεις πια με μένα στάσου
στάσου πόνε στάσου
είμαι εδώ μπροστά σου
μην τα βάζεις πια με μένα
Ας είχα κι εγώ μια καρδιά
ν’ αντέχει τον πόνο τα βράδια
γιατί η δική σου η απονιά
δε μ’ άφησε καρδιά την έκανε κομμάτια
Κι εσύ που τόσο αγάπησα
και μου ‘γινες συνήθεια
ψέμα ήσουν ψέμα
πυρετός στο αίμα
και βαθιά πληγή στα στήθια ψέμα
ψέμα ήσουν ψέμα
πυρετός στο αίμα
και βαθειά πληγή στα στήθια
Ας είχα κι εγώ μια καρδιά
ν’ αντέχει τον πόνο τα βράδια
γιατί η δική σου η απονιά
δε μ’ άφησε καρδιά την έκανε κομμάτια