Τώρα στην άκρη του καλοκαιριού
Έρχεσαι σαν τραγούδι μες στο νου
Εσύ που χάθηκες μια νύχτα σκοτεινή
Κι έμεινε μόνη η καρδιά μου κι ορφανή
Ένα ένα τα καημένα
φύγανε τα χρόνια
Ένα ένα σκοτωμένα
μέσα μου τ’ αηδόνια
Τώρα στου φθινοπώρου την δροσιά
Έχω ξανά την λύπη συντροφιά
Και συλλογίζομαι μονάχη κι απορώ
Αχ τι τον έκανα της νιότης τον καιρό
Ένα ένα τα καημένα
φύγανε τα χρόνια
Ένα ένα σκοτωμένα
μέσα μου τ’ αηδόνια
