Έτσι είν η αγάπη σαν βήματα έξω απ την πόρτα
σαν την βροχή που γλιστράει στου πάρκου τα φώτα
μέσα στην νύχτα σε ψάχνει πιο μόνη από πρώτα
Θέλει να βρει κουράγιο να στο πει
Έτσι είν’ η αγάπη ένας άνεμος σ’ άδεια μπαλκόνια
όνειρα αφήνει όταν φεύγει και κρύα σεντόνια
μες τους σταθμούς ταξιδεύει σε γκρίζα βαγόνια
και μένει πάλι μόνη στη σιωπή
Αχ η αγάπη
πάει μονάχη
Αχ η αγάπη
πάει…
Όταν η αγάπη τελειώνει ζητάει να φύγει
ξέρει σ’ αυτό το παιχνίδι πως ήτανε λίγη
κι όταν ξανά στο σκοτάδι σιωπή την τυλίγει
μόνη τους δρόμους παίρνει να σωθεί
Αχ η αγάπη
πάει μονάχη
Αχ η αγάπη
πάει…
