Με χαράμισες, με τυράννησες
μ’ έκανες κουρέλι
σ’ απαρνήθηκα κι ας διαλύθηκα
μπόρεσα εν τέλει
τώρα σα μωρό πέφτω μα μπορώ
πια να προχωρήσω
μέσα μου κενό, τι να αισθανθώ
να σε συγχωρήσω
Με μια συγνώμη
συγνώμη μα δεν γίνονται και θαύματα
με μια συγνώμη
συγνώμη μα δεν κλείνουν οι πληγές
πονάνε ακόμη τα σωθικά μου
απ’ τα δικά σου τραύματα
με μια συγνώμη
συγνώμη δε γιατρεύονται οι καρδιές
Με χαράμισες, με τυράννησες
με έκοψες στα δυο
σ’ απαρνήθηκα κι ας διαλύθηκα
είπα το αντίο
τώρα σα μωρό πέφτω μα μπορώ
μόνη περπατάω
μέσα μου κενό
τι να αισθανθώ
που πληγές μετράω.