Τα λόγια σου πεντόβολα στ’ αυτιά μου
οι γκάφες δε μου βάλανε μυαλό
το στήθος σου φωτιά στην αγκαλιά μου
και φεύγω δίχως πρόδηλο σκοπό.
Οι φίλοι θα ρωτάνε που γυρνάω
οι σύντροφοι κι αυτοί θ’ ανησυχούν
και συ θ’ αναρωτιέσαι αν σ’ αγαπάω
κι εγώ λιοντάρια κι όνους θα κυνηγάω
και παπαγάλους θα τρυγώ στο Καμερούν.
Μπορεί να στείλω γράμμα απ’ την Μπραζίλια
ξυλόγλυπτα φιλιά απ’ το Περού
καινούργιες σκέψεις θα μου μπαίνουνε φιτίλια
ξανά για να μου κάψουνε τον νου.
Για πάντα θα ξεχάσω την Αθήνα
και δε θα σκέφτομαι για γυρισμό
ούτε τα παιδιά στη Σαλονίκη
καιρός να πάψω πια να σέρνω δεκανίκι
καιρός να πάψω πια να τρέχω για γιατρό.
