Σε είχα πλάι μου και σ’ αγαπούσα,
η πρώτη αγάπη μου ήσουν εσύ.
Όμως με δάκρυα έχεις γεμίσει
την κάθε σκέψη μου και την ψυχή.
Τώρα με άφησες σ’ έρημες στράτες,
τον ήλιο μου ’κλεψες και τη χαρά.
Μόνος διαβάτης μες στους διαβάτες,
δίχως χαμόγελο, δίχως φτερά.
Πάντα σε σκέφτομαι, πάντοτε κλαίω,
ποτέ η καρδιά μου δε σε ξεχνά.
Έχω στα χείλη μου το όνομά σου
αυγές, χαράματα και δειλινά.
