Σαν σκουπίδι μες στο δρόμο
που δε σκύβεις να το δεις
χαμηλά πέφτω για σένα
σ’ άλλη τάξη να με δεις.
Πέφτω κάτω, με πατάνε,
μα δε βγάζω τσιμουδιά
γιατί οι άντρες που αγαπάνε*
δε ζητάν παρηγοριά,
γιατί οι άντρες που αγαπάνε*
δε ζητάν παρηγοριά.
Κι αν χειρότερα μου κάνεις,
μ’ ένα δάκρυ θα σ’ το πω
όπως κλαίει ο Τσιτσάνης
σε γραμμόφωνο παλιό.
Πέφτω κάτω, με πατάνε,
μα δε βγάζω τσιμουδιά
γιατί οι άντρες που αγαπάνε*
δε ζητάν παρηγοριά,
γιατί οι άντρες που αγαπάνε*
δε ζητάν παρηγοριά.
