Κρύες μπαλάντες και σκυλάδικα
με κάτι τσόντες μελωδίες,
ψόφια πατήματα ροκάδικα
σε λαϊκές ακροβασίες.
Πρόστυχα λόγια και μηνύματα
με φερετζέδες ή και δίχως,
δέκα συγγνώμες, πέντε κρίματα
άπειρα φάλτσα γίναν ήχος.
Kι όλοι μαζί σαν χορωδία τρελαμένων στρατιωτών
που τραγουδούν στο θάνατο που σίμωσε,
λέμε τραγούδια να ταιριάζουνε στο πνεύμα των καιρών,
μα υπάρχουν κι άλλα που ο ύπνος μας τα φίμωσε.
Yπάρχουν κάποιες κλειδωμένες μουσικές
και κάποια λόγια που δεν κάνουν πεζοδρόμιο,
είναι τραγούδια που θα `θελαν να τα λες
μα δεν τους δόθηκε ρε φίλε το προνόμιο.
Λόγια ανούσια αγράμματα,
λέξεις που μοιάζουν με μπουλούκι,
δεν περιμένω πλέον θαύματα
και θα χωθώ βαθιά στο λούκι.
Tρία πατήματα ριζίτικο
με ένα τόνο Ευρωπαίο
και το ρεφραίν ανατολίτικο
ήταν το πάντρεμα μοιραίο.
Kι όλοι μαζί σαν χορωδία τρελαμένων στρατιωτών
που τραγουδούν στο θάνατο που σίμωσε,
λέμε τραγούδια να ταιριάζουνε στο πνεύμα των καιρών,
μα υπάρχουν κι άλλα που ο ύπνος μας τα φίμωσε.
Yπάρχουν κάποιες κλειδωμένες μουσικές
και κάποια λόγια που δεν κάνουν πεζοδρόμιο,
είναι τραγούδια που θα `θελαν να τα λες
μα δεν τους δόθηκε ρε φίλε το προνόμιο.
Υπάρχουν κάποιες μελωδίες μαγικές
που δεν πνιγήκανε στης φτήνιας το ναυάγιο,
κάποια στιχάκια που δεν είδαν κριτικές
αφού δεν είχαν ούτε μπάρμπα, ούτε Άγιο.
