Χτες σε γρανάζια νύχτα γαλάζια
μας πήρε και μας σήκωσε,
πόσους προδότες και καταδότες
κανένας δεν τους στρίμωξε.
Ποιους να πιστέψω, ποιους ν’ ανατρέψω
στο τσίρκο που γεννήθηκα,
χρόνια στο ρίσκο, ψάχνω δε βρίσκω
γιατί αγωνίστηκα.
Και ξανά με τους βάρβαρους στην Πόλη
ωσαννά, μία κόπια γίναμ’ όλοι,
και ξανά με τους βάρβαρους Καβάφη
το φτηνό να χαράζει σαν ξυράφι.
Μ’ έχεις δεμένο, εξαρτημένο,
κατάρα που σ’ αγάπησα,
με μια κιθάρα, άκου βρωμιάρα,
σου λέω, αγανάκτησα.
Ποιους να πιστέψω, ποιους ν’ ανατρέψω
στο τσίρκο που γεννήθηκα,
χρόνια στο ρίσκο, ψάχνω δε βρίσκω
γιατί αγωνίστηκα.
Και ξανά με τους βάρβαρους στην Πόλη
ωσαννά, μία κόπια γίναμ’ όλοι,
και ξανά με τους βάρβαρους Καβάφη
το φτηνό να χαράζει σαν ξυράφι.
