Μια ζωή στους δρόμους
πίσω από τους νόμους
όνειρα μου τάζουν, ύποπτα,
μόνος μέσα κι έξω
δεν μπορώ ν’ αντέξω
όλοι με κοιτάζουν καχύποπτα.
Η αγάπη σκοτεινιάζει
δε γυρίζει πια η γη
τη ζωή μου τη σκεπάζει
μια παράξενη σιωπή.
Έ, έλα και πάρε με
στην τρέλα αυτός ο κόσμος μ’ οδηγεί
Έ, έλα και πάρε με
η μόνη μου ελπίδα είσαι εσύ.
Μεθυσμένα βράδια,
πληρωμένα χάδια,
λόγια στολισμένα, ψεύτικα,
κόκκινα φανάρια,
χάρτινα φεγγάρια,
όνειρα σπασμένα, κλέφτικα.
Η αγάπη σκοτεινιάζει
δε γυρίζει πια η γη
τη ζωή μου τη σκεπάζει
μια παράξενη σιωπή.
Έ, έλα και πάρε με
στην τρέλα αυτός ο κόσμος μ’ οδηγεί
Έ, έλα και πάρε με
η μόνη μου ελπίδα είσαι εσύ.
