Μέσα μου ξύπνησε ό,τι είχα ξεχάσει
αυτά που κέρδισα μα έχω χάσει
το γέλιο σου λείπει, μου λέει καλημέρα
μα ποιος θεός έφτιαξε έτσι τη μέρα
Κόκκινο, κόκκινο, άλικο στο φως παράλυτο
και η ζωή μου στα χέρια σου τι άδικο
να πέφτει άδειο ρούχο, στον ακάλυπτο
Κόκκινο, κόκκινο, άλικο στο φως παράλυτο
το σώμα μόνο ταξιδεύει, αχ, τι άδικο
και η ψυχή μυστήριο μένει άλυτο
Μέσα μου αντήχησε ό,τι είχα σκοτώσει
αυτά που έκρυψα κι ας τα ’χα νιώσει
το βλέμμα σου λείπει, κοιτάει στον καθρέφτη
μα ποιος θεός άφησε τον κόσμο να πέφτει
