Ξύπναγα πρωί χαράματα
στάζαν του Θεού τα κλάματα
δάκρυα τρυφερά, βελούδινα
έφτιαχνα καφέ και του ‘δινα
Αγάπη μου, αστέρι μου, φεγγάρι μου
σε λίγο θα ξημέρωνες για χάρη μου
στη γη ο πετεινός τρελό μεγάφωνο
σε θέλω κι ο ουρανός με αφήνει άφωνο
Έβρεχε η βροχή, βρεχόμουνα
όσο ανησυχείς θα ‘ρχόμουνα
ξόβεργα η ζωή και πιάστηκα
από “σ’ αγαπώ” κρεμάστηκα
Αγάπη μου, αστέρι μου, φεγγάρι μου
σε λίγο πως θα νύχτωνες για χάρη μου
την πείνα τους τ’ αγρίμια να χορτάσουνε
και μέσα απ’ την ασχήμια αυτή ν’ αγιάσουμε
Αγάπη μου, αστέρι μου, φεγγάρι μου
σε λίγο θα ξημέρωνες για χάρη μου
ζεστό το ευχαριστώ στον ουρανίσκο μου
τον ήλιο σου που μου `δωσες στον ίσκιο μου
