Ζω και επιμένω μ’ ένα όνειρο βγαλμένο
απ’ τα βάθη μιας ατέλειωτης ψυχής.
Ζω και ανασαίνω με ρυθμό εξαρτημένο
απ’ τους χτύπους της καρδιάς σου της σκληρής.
Κόσμος και ομίχλη και το φως ποτέ δε δείχνει
ένα ίχνος της μεγάλης μας πληγής.
Χάνομαι στο πλήθος και σε ψάχνω ως συνήθως
στην ελπίδα μιας αλλιώτικης ζωής.
Όνειρα, όνειρα δικαίωμά μου να έχω
μοίρα μου, μοίρα μου δώσ’ μου αγάπη ν’ αντέχω.
Ζω και επιμένω μ’ ένα όνειρο βγαλμένο
απ’ τα βάθη μιας ατέλειωτης ψυχής.
Ζω και περιμένω ένα σπίρτο σου αναμμένο
να ζεστάνει μοναξιά κάθε σιωπής.
Θα ‘θελα μια χάρη, να με πας ως το φεγγάρι
κι όχι έναν κύκλο γύρω από ό,τι ζεις.
Θα ‘θελα αλήθεια όλα μου τα παραμύθια
να ζωντάνευαν τη μέρα που θα ‘ρθεις.
Όνειρα, όνειρα δικαίωμά μου να έχω
μοίρα μου, μοίρα μου δώσ’ μου αγάπη ν’ αντέχω.
Ζω και επιμένω μ’ ένα όνειρο βγαλμένο
απ’ τα βάθη μιας ατέλειωτης ψυχής.
Ζω και ανασαίνω με ρυθμό εξαρτημένο
απ’ το χτύπο της καρδιάς σου της σκληρής.
Όνειρα, όνειρα δικαίωμά μου να έχω
μοίρα μου, μοίρα μου δώσ’ μου αγάπη ν’ αντέχω.
