Τόσα χρόνια πέρασαν άδικα μόνος περπατώ και πηγαίνω
Απορώ που ακόμα δε στάθηκα κάτι για να βρω ν’ αγαπήσω εγώ
Τόσα χρόνια έψαχνα άδικα να μου πουν δυο μάτια αλήθεια
Ν’ αγαπάω να μάθω περίμενα και δεν έμαθα μόνο ξέχασα…..
Κι όλο φοβάμαι και δεν θέλω να δω αν ξημέρωσε η αν νυχτώνει
Κι όλο φοβάμαι πως το έργο αυτό συνεχίζεται και δεν τελειώνει
Τόσα χρόνια πέρασαν και έγειρα και έχω κουραστεί να νομίζω
Ξέρω ότι μάλλον τον έρωτα δεν εξήγησα παρεξήγησα
Τόσα χρόνια πέρασαν και έφυγαν και δεν ξέρω πια που θα φτάσω
Και όταν σε θυμάμαι καμιά φορά ένα σκέφτομαι πως μετάνιωσα…
Κι όλο φοβάμαι και δεν θέλω να δω αν ξημέρωσε η αν νυχτώνει
Κι όλο φοβάμαι πως το έργο αυτό συνεχίζεται και δεν τελειώνει
