Χωρίσαμε κι ακόμα σ’ αγαπώ
βυθίζομαι στη σκέψη τη δικιά σου
ήρθε η ώρα να παραδεχτώ
πως είμαι ζωντανός μόνο κοντά σου
Στους τέσσερις ανέμους με πετάς
τα όνειρα που χτίσαμε γκρεμίζεις
σαν φύλλα που τα παίρνει ο βοριάς
με τόση ευκολία τα σκορπίζεις..
Δεν έχω το κουράγιο να σε δω
τη δύναμη συγγνώμη να ζητήσω
μακάρι να ερχόσουνα εδώ
στα χέρια μου για πάντα να σε κλείσω