Τρέμω την ώρα που θα ‘μαι πια μόνος,
τότε που φίλος μου θα ‘ναι ο πόνος,
κι ας μου υπόσχεσαι δε θα μ’ αφήσεις,
φτάνει που μέσα σου δε θα με σβήσεις.
Μόνοι ερχόμαστε και μόνοι φεύγουμε
με την αγάπη σου σίγουρα είδα,
όμως η μοίρα μας που δε διαλέγουμε
κάνει τον έρωτα βαθιά ρυτίδα.
Τρέμω μην πεις πως σε θέλω ακόμα
μα το φιλί δε θ’ αγγίζει το στόμα,
θα μ’ αγκαλιάζεις με χρέος και πρέπει
μα η ψυχή μου το τέλος θα βλέπει.
Μόνοι ερχόμαστε και μόνοι φεύγουμε
με την αγάπη σου σίγουρα είδα,
όμως η μοίρα μας που δε διαλέγουμε
κάνει τον έρωτα βαθιά ρυτίδα.
