Νιώθω τόση μοναξιά
στο μικρό μου σπίτι
κι από το φεγγίτη
βλέπω τα πουλιά.
Πόσο χαρωπά πετούν
στ’ ουρανού τα ύψη
μα τα πιάνει θλίψη
όταν με ακούν.
Στείλτε μου μικρά πουλιά
μια αγάπη μόνο
βλέπετε τελειώνω
απ’ την ερημιά.
Κι όταν φύγει ο καημός
σας την ξαναδίνω
φτάνει ν’ απομείνω
λίγο ζωντανός.
Ξύπνησε απ’ τα βουνά
το χλωμό φεγγάρι
κι ήρθε για να πάρει
ότι με πονά.
Δάκρυσε κι ο ουρανός
κι άρχισε να βρέχει
σύνορα δεν έχει
ο αναστεναγμός.
Στείλτε μου μικρά πουλιά
μια αγάπη μόνο
βλέπετε τελειώνω
απ’ την ερημιά.
Κι όταν φύγει ο καημός
σας την ξαναδίνω
φτάνει ν’ απομείνω
λίγο ζωντανός.
