Σαν να κοιτάω στον καθρέφτη την ψυχή μου
νιώθω ξανά όπως σε βλέπω απέναντί μου
στην ίδια λέξη πάλι κόκκινο θα πιάσουμε
και σαν παιδιά στο ίδιο αστείο θα γελάσουμε
Σαν δυο σταγόνες νερό μοιάζουμε εμείς
τόσο πολύ που απορώ αν στον πλανήτη αυτόν
το ‘νιωσε έτσι άλλος κανείς
Λες και ακούω κάπου τον αντίλαλό μου
αισθάνομαι όταν μου μιλάς στο ακουστικό μου
όπως εγώ στα ίδια πράγματα πληγώνεσαι
στα ίδια πάθη σαν κι εμένα ολοκληρώνεσαι
Σαν δυο σταγόνες νερό μοιάζουμε εμείς
τόσο πολύ που απορώ αν στον πλανήτη αυτόν
το ‘νιωσε έτσι άλλος κανείς
