Τρέχω τώρα μες στους δρόμους
δίχως όρια και νόμους,
χάνομαι στην Παραλιακή.
Η αγάπη με τρελαίνει
και με κόκκινο μου βγαίνει,
μοιάζει σύγκρουση μετωπική.
Φταίει, φταίει,
φταίει η καρδιά μου, φταίει
που σ’ αγάπησε και κλαίει.
Φταίει, φταίει,
φταίει κι η αγάπη, φταίει
που σαν πυρκαγιά με καίει.
Φταίει.
Τόσες νύχτες όλο φεύγω
κι από σένα δεν ξεφεύγω,
ψάχνω τρόπο για ν’ αντισταθώ.
Κι αν σ’ το πω δε θα ’ναι ψέμα:
στο αντίθετο το ρεύμα
ίσως κάποια νύχτα να βρεθώ.
Φταίει, φταίει,
φταίει η καρδιά μου, φταίει
που σ’ αγάπησε και κλαίει.
Φταίει, φταίει,
φταίει κι η αγάπη, φταίει
που σαν πυρκαγιά με καίει.
Φταίει.
