Θεέ μου Παντοδύναμε και Παναγιά Παρθένα,
τη μάνα μου νοστάλγησα, βαρέθηκα τα ξένα.
Έρημος, μόνος σε ξένη χώρα,
καταραμένη να ‘ταν η ώρα
που μ’ έχει φέρει στα μαύρα ξένα,
γλυκιά πατρίδα, μακριά από σένα.
Δίχως μανούλα, δίχως πατέρα,
δίχως του φίλου την καλημέρα,
μες στην καρδιά μου έχω χειμώνα,
δεν βλέπω ήλιο και Παρθενώνα.
Ποιος δεν θα κλάψει όταν θα μάθει,
γλυκιά μου μάνα, τι έχω πάθει,
φεύγουν τα χρόνια και ζούμε χώρια,
στην καταφρόνια, στην στενοχώρια.
