Όποιον να κοιτάξω τη μορφή σου παίρνει
Τη φωνή σου νιώθω όποιος μου μιλά
Όποιον να φωνάξω τ’ όνομά σου παίρνει
Ό,τι και να γίνει βρίσκεσαι μπροστά
Κι ανακαλύπτω την καρδιά μου την ψυχή μου
Καράβι ακυβέρνητο στα χέρια σου
Κι εγκαταλείπω το μυαλό μου τη ζωή μου
Στις φλόγες που ανάβουν τα νυχτέρια σου
Όταν σε βλέπω στα μάτια
Ο κόσμος μικραίνει και σβήνει
Εσύ μονάχα υπάρχεις για μένα
Την ώρα εκείνη
Είσαι το τραγούδι στα παράπονά μου
Γέλιο μου δροσιά μου δάκρυ μου ζεστό
Είσαι ένας δρόμος μες στα δειλινά μου
Συντροφιά της νύχτας κι άδειο πρωινό
