Σφύριζες τον ίδιο το σκοπό
θα ‘τανε δε θα ‘ταν καλοκαίρι
κι όπως η κουβέντα το ‘χε φέρει
γύρισες και μου ‘πες σ’ αγαπώ.
Τι να λησμονήσω, τι να θυμηθώ,
ήταν μια φορά κι έναν καιρό.
Έπεφτε το βράδυ βροχερό
χτένιζαν οι στάλες τα μαλλιά σου
κρύφτηκα δειλά στην αγκαλιά σου
κι είπα σιγανά πως σ’ αγαπώ.
