Είν’ η αγάπη μου πουλί
στα βράχια πληγωμένο
αγόρι προδομένο
μ’ ένα πικρό φιλί
Τι με παιδεύει ένας κρυφός καημός
που κάποιο χέρι μέσα στο μεσημέρι
της πήρε όλο το φως
Θάλασσά μου χωρίς άκρη
πάρ’ τη πίκρα μακριά
πάρ’ τη τη νύχτα, παρ’ το δάκρυ
φέρε φως παρηγοριά
Θάλασσά μου χωρίς άκρη
φέρε φως παρηγοριά
Θάλασσά μου χωρίς άκρη
φέρε φως παρηγοριά
Βγες δελφινάκι χαρωπό
και μ’ όσες τρέλες ξέρεις
λίγη χαρά να φέρεις
στ’ αγόρι π’ αγαπώ
Ένα περβόλι από αφρό φτιάχ’του
και με κοχύλι
φέρ’ του δροσιά στα χείλη
της λησμονιάς νερό
