Η νύχτα στέκει μουσκεμένη
μέσα στου παταμιού τις όχθες
και στα στήθια της Λολίτας
από έρωτα πεθαίνουν τα κλαριά
Γυμνή η νύχτα τραγουδάει
πάνω στου Μάρτη τα γιοφύρια
Λούζ’ η Λολίτα το κορμί της
με νάρδους και γλυφό νερό.
Η νύχτα, από πιοτό και ασήμι
λάμπει ανάμεσ’ απ’ τις στέγες
Ασήμι από ρυάκια και καθρέφτες
απ’ τ’ άσπρα πόδια σου πιοτό
