Σπασμένο καράβι
να ‘μαι πέρα βαθιά
έτσι να ‘μαι
με δίχως κατάρτια
με δίχως πανιά
να κοιμάμαι
Να ‘ναι αφράτος ο τόπος
Κι η ακτή νεκρική γύρω-γύρω
με κουφάρι γυρτό
και με πλώρη εκεί
που θα γύρω
Σπασμένο καράβι
να ‘μαι πέρα βαθιά
έτσι να ‘μαι
με δίχως κατάρτια
με δίχως πανιά
να κοιμάμαι
Να ‘ναι η θάλασσα άψυχη
και τα ψάρια νεκρά
έτσι να ‘ναι
και τα βράχια κατάπληκτα
και τ’αστέρια μακριά
να κοιτάνε
δίχως χτύπο οι ώρες
και οι μέρες θνητές
δίχως χάρη
κι έτσι κούφιο κι ακίνητο
μες σε νύχτες βουβές
το φεγγάρι
Σπασμένο καράβι
να ‘μαι πέρα βαθιά
έτσι να ‘μαι
με δίχως κατάρτια
με δίχως πανιά
να κοιμάμαι
