Γελώ και πάλι θλίβομαι,
και πάντα δε μιλιέμαι
ήμουν ο ρόλος π’ αγαπάς
και μέσα σου ξεχνιέμαι
Στους ουρανούς, στους ουρανούς
θα ‘ρθει ο καιρός που όλα θα τα πούμε
μη με ρωτάς πια, μη μ’ ακούς.
Στους ουρανούς, στους ουρανούς
κι όχι σε κόσμους μακρινούς
που μάθαμε να ζούμε.
Κι αν έχασα τα λόγια μου
στου ρόλου σου τη ζάλη
υφαίνω τα ραγίσματα
και ξαναρχίζω πάλι
