Έμαθες το “πάρ’ τα όλα”
στη στημένη καραμπόλα, στο ψηλό οικόσημο,
μπήκες για καλά στην πρίζα
και προσκύνησες τη μίζα και το γρηγορόσημο.
Σου ‘χω εξηγήσει ήδη,
μας τραβάει το ταξίδι, το ωραίο γήπεδο,
γράφουμε το αντικλείδι
και χτυπάμε το παιχνίδι στο ψηλό επίπεδο.
Παίζουμε για τη φανέλα,
για το έτσι, για την τρέλα,
για την πάρτη μας, για την πάρτη μας,
δε γουστάρουμε καπέλα
και σεντόνια πουλημένα
στο κρεβάτι μας, στο κρεβάτι μας.
Στο ‘χα πει, στη Σαντορίνη,
δε γουστάρουμε ασπιρίνη από χέρια βρώμικα,
προτιμάμε, στον Περαία,
μια βραδιά με την παρέα και μια φυσαρμόνικα.
Έμαθες στα πειραγμένα,
στα παιχνίδια τα στημένα και ρωτάς ποιος το ‘κανε,
όλα για την από μέσα
και στ’ αζήτητα η μπέσα, κοροϊδάρα, κόπανε.
Παίζουμε για τη φανέλα,
για το έτσι, για την τρέλα,
για την πάρτη μας, για την πάρτη μας,
δε γουστάρουμε καπέλα
και σεντόνια πουλημένα
στο κρεβάτι μας, στο κρεβάτι μας.
Στο κρεβάτι μας, στο κρεβάτι μας.
Παίζουμε για τη φανέλα.
