Σαν να βλέπω εσένα εδώ
σ’ένα γκρίζο τοπίο που βρέχει
Σαν να νιώθω ξανά το κορμί
ν’αγαπά κάτι που δεν αντέχει
Μεσ’το πλήθος κοιτάζω να βρω
κάποιον άνθρωπο να μου φωνάξει
πως υπάρχει ξανά αφορμή
κι η ζωή μου πάλι ν’αλλάξει
Πες δυνατά σ’αγαπάω
πες μου πως δεν είναι ψέμα
πως τώρα πεθαίνεις για μένα
Πες μου πως όπου κι αν πάω
εσένα αγκαλιά μου κρατάω
Βλέπω πάνω μου τόσες πληγές
κι απορώ πώς αντέχω ακόμα
στον καθρέφτη ένα είδωλο λέει
δε φοβάμαι κι ας μείνω σε κώμα
Μεσ’το πλήθος κοιτάζω να βρω
κάποιον άνθρωπο να μου φωνάξει
πως υπάρχει ξανά αφορμή
κι η ζωή μου πάλι ν’αλλάξει
