Θέλω απόψε να μεθύσω
μήπως και σε φέρω πίσω.
Έγινες καημός και δάκρυ
και σε ψάχνω απ’ άκρη σ’ άκρη.
Λίγο λίγο με παιδεύεις
και σ’ απόγνωση με φέρνεις.
Προσποιούμαι πως αντέχω,
μα άλλη δύναμη δεν έχω.
Αδιαφορείς, αχ έρωτά μου δυνατέ,
και λέω “ας ήταν να μη σε γνώριζα ποτέ”.
Μα μετανιώνω και σε κλάματα ξεσπώ
γιατί ακόμα, έρωτά μου, σ’ αγαπώ.
Έρχεσαι στα όνειρά μου
και πληγώνεις την καρδιά μου.
Έγινες καημός και θλίψη,
να ’ξερες πως μου ’χεις λείψει.
Ένα ένα τα θυμάμαι,
τα φιλιά σου με πονάνε,
και τα χάδια σου που καίνε
που να βρίσκεσαι δε λένε.
Αδιαφορείς, αχ έρωτά μου δυνατέ,
και λέω “ας ήταν να μη σε γνώριζα ποτέ”.
Μα μετανιώνω και σε κλάματα ξεσπώ
γιατί ακόμα, έρωτά μου, σ’ αγαπώ.
