Με τη καρδιά βαριά
και του πιοτού τη ζάλη
ξεκίνησα να ‘ρθώ
να σ’ ανταμώσω πάλι
Τα σφάλματα τα πλήρωσα
η τιμωρία φτάνει
συγχώρα με παράβλεψε
τα λάθη που ‘χω κάνει
Γυρίζω σαν τρελός
κι ο ύπνος δε με πιάνει
και δεν μπορώ να βρω
της λησμονιάς βοτάνι
Χωρίσαμε και νόμιζα
θα βρω γυναίκα άλλη
που να ‘χει τα χαρίσματα
και τα δικά σου κάλλη
Με τον εγωισμό
ο έρωτας πεθαίνει
θα κάνω την αρχή
πριν γίνουμε δυο ξένοι
Ξανάνοιξε τη πόρτα σου
να μπω σαν πρώτα πάλι
και δε θα σ’ αποχωριστώ
ως τη ζωή την άλλη
