Το κλάμα μου το πνίγει η βροχή
τη νύχτα αυτή που γέμισε σιωπή
κι εσύ ένας αγέρας που σκορπάς
πού πας δε με ρώτησες πού πας
Σε τι κόσμο πας να ζήσεις
μακριά μου θα χαθείς
σαν σταγόνα θα κυλήσεις
μες στα χέρια της ζωής
Σε τι κόσμο πας να ζήσεις
σε τι κόσμο δε ρωτάς
αφού ξέρω πως ακόμα μ’ αγαπάς
Ξημέρωσε κι εσύ δεν είσαι εδώ
το βήμα σου ακόμα είναι νωπό
απάνω στην καρδιά μου που πατάς
που πας δε με ρώτησες που πας
Σε τι κόσμο πας να ζήσεις
μακριά μου θα χαθείς
σαν σταγόνα θα κυλήσεις
μες στα χέρια της ζωής
Σε τι κόσμο πας να ζήσεις
σε τι κόσμο δε ρωτάς
αφού ξέρω πως ακόμα μ’ αγαπάς
Για πες μου σε τι κόσμο θες να πας
που πας, που πας…
