Να ‘ξερες πως το φοβάμαι,
Μήπως έρθεις και με βρεις αλλού.
Κουρασμένο να κοιμάμαι,
Στα μαξιλάρια.
Δεν το βλέπεις πόσο επιμένω,
μην αργήσεις να ‘ρθεις να με βρεις,
Μη μ’ αφήνεις μπερδεμένο,
μέσα στις σκέψεις, να χαρείς,
Εκεί, δεν έχει αφή,
Δεν έχει σώμα ούτε ψυχή,
Επαφή δεν έχει εκεί,
ούτε φιλί, ούτε μουσική.
Η επαφή, θα φοβηθεί μην τρελαθεί
Και θα χαθεί.
Κι έτσι εγώ δε θα ‘μαι εγώ.
Μα η μοναξιά που κυνηγώ.
Βλέπεις πόσο επιμένω,
Μην αργήσεις να ‘ρθεις να με βρεις,
Μη μ’ αφήνεις μπερδεμένο,
Μέσα στις σκέψεις.
Είν’ αλήθεια μόνος μου φοβάμαι,
Μα στο βάθος ξέρω πως θα ’ρθείς.
Ξέρω πως μαζί θα πάμε
Μέχρι το τέρμα της κορφής.
