Όσα τραγούδια σου ‘γραψα
τα ‘χω ακριβά πληρώσει,
ήταν λουλούδια που ‘κοψα
και μ’ έχουνε ματώσει.
Αχ! Τα τραγούδια στους σταθμούς
τα παίρνουν χείλη ξένα,
μα εσύ δεν ξέρεις που τ’ ακούς
ότι μιλούν για σένα.
Τα είχα για παρηγοριά
μα τώρα σαν τα λέω,
αντί να βρω τη λησμονιά
κι εγώ μαζί τους κλαίω.
