Κάποιοι κοιτάνε τα φώτα μες στην ομίχλη
Άλλοι ρωτάνε αν είναι χώρα η λήθη
Μέσα στο κόσμο πάλι χάθηκα για σένα
Και δύο παιδιά πιασμένα χέρι-χέρι
Κοιτάζουν σα χαμένα
Τώρα αρχίζω και θυμάμαι
Τώρα αρχίζω και θυμάμαι
Τώρα αρχίζω και θυμάμαι
Ήμουν το μόνο παιδί
που έβλεπα τη σιωπή
μέσα μου σα βροχή να στάζει
Τώρα αρχίζω και θυμάμαι
Ήσουν εκείνη η φωνή που
μου `λεγε πως μπορεί
όλα η αγάπη να τ’ αλλάζει
Πες μου τι θέλεις για να με πάρεις μαζί σου
Σε ποιο λιμάνι θα μείνω με τη σιωπή σου
Κουράστηκα να ζω μες σ’ ένα ψέμα
Στα μάτια μου ό,τι αξίζει, είναι να βλέπω εσένα
Εσένα…
Τώρα αρχίζω και θυμάμαι
Τώρα αρχίζω και θυμάμαι
Τώρα αρχίζω και θυμάμαι
Ήμουν το μόνο παιδί
που έβλεπα τη σιωπή
μέσα μου σα βροχή να στάζει
Τώρα αρχίζω και θυμάμαι
Ήσουν εκείνη η φωνή που
μου ‘λεγε πως μπορεί
όλα η αγάπη να τ’ αλλάζει
Τώρα αρχίζω και θυμάμαι
Ήταν εκείνη που αισθάνθηκα πως
μπορεί κάποτε, κάπως να με νιώσεις
Τώρα αρχίζω και θυμάμαι
Στεκόμουν μες στη βροχή
και σου ‘λεγα δεν μπορεί
αυτό που ζούμε να τελειώνει
Αυτή η αγάπη δε τελειώνει
Αυτή η αγάπη δε τελειώνει
