Νόμιζες πως θα μ’ άφηνες
και `γω θα μαρτυρούσα
Κι ότι γονατιστή θα σε παρακαλούσα
Ένιωσα λίγο στην αρχή πως μόνη πελαγώνω
Μα ξαφνικά μ’ αρέσει και σε διαβεβαιώνω
Πως ναι περνώ και μόνη μου
Καλά τα καταφέρνω μια χαρά
Δε σ’ έχω ανάγκη ευτυχώς
Μου είσαι πλέον περιττός
Με το να φύγεις πίστεψες
πως θα με καθηλώσεις
Το μόνο όμως που πέτυχες
ήταν να με πεισμώσεις
Κι αν αρχικά αισθάνθηκα
αβάσταχτο τον πόνο
Το πήρα όμως απόφαση
και τώρα σου δηλώνω
Πως ναι περνώ και μόνη μου
Καλά τα καταφέρνω μια χαρά
Δε σ’ έχω ανάγκη ευτυχώς
Μου είσαι πλέον περιττός
